Pascal Dusapin 1955
Incisa 1982
voor cello solo

Als Dusapin een letter van het alfabet zou zijn, dan moet het hoofdletter 'i' zijn.
Wellicht een grap, waarvan de verklaring in zijn werkoverzicht is terug te vinden.
Inside, Incisa, Item, Invece, Itou, If, Il-li-kou, Indeed...
Alle composities voor solo instrumenten beginnen met dezelfde letter.
Wat begon als een grap werd plots een kenteken.
Hoofdletter 'I' lijkt sterk op Romeins cijfer I en '1' = solo, maar ook de eerste stap naar
oneindigheid...(?)
Dusapin ziet zijn werk graag als een metafoor, 'een overdracht' en compositie als tuinieren.
Het componeren zelf is dus het oogsten van creativiteit.
Als dit geen metafoor is?

Incisa (1982) is samen met Item (1985), Invece (1992) en Immer (1997) het eerste van het nu reeds uit vier werken bestaande oeuvre voor cello solo. Incisa -insnijding- is een continuum van dubbelgrepen waarin Dusapin met vlijmscherpe precisie opereert in de muzikale tijdflux, het toonhoogte-, het dynamische- en het timbrale spectrum van de cello. D.m.v. van een subtiel en zeer gedetailleerde schriftuur, verruimt Dusapin de 'melodische' instrumentale nuances met micro-intervallen tot 1/8 toon, continue verglijdende dynamische schakeringen, assymetrische pulsatie en generalisering van de glissando. Het resultaat is een melodische lijn vol harde en scherpe kanten. Incisa is een ruwe brok 'gesneden' energie, een overvloed die wijst op Dusapin's bewondering en spirituele verwantschap met de compromisloze muziek van zijn voorgangers Varese en Xenakis.

Arne Deforce